Author: admin

“Mijn partner vertel ik alles”, zei een vriendin. “Als me iets niet zint, dan zeg ik dat direct. En als ik niet lekker in mijn vel zit, dan laat ik mijn emoties helemaal toe. Dat moet hij maar accepteren. Ik vind dat je in een relatie jezelf moet kunnen zijn. Ik houd van eerlijke relaties.”

Ik hoorde haar aan en had mijn bedenkingen. Eerlijkheid is belangrijk voor het onderlinge vertrouwen. Het is een van de fundamenten onder een relatie. Toch zeg ik echt niet alles tegen m’n partner of mijn omgeving. Waarom niet? Heel simpel: ik ben wel voor eerlijkheid, maar ik vind het niet okay als ik alles wat in me omgaat zomaar drop bij een ander. Want hoe eerlijk is dat?

Laatst was er een leuke dame bij me in de praktijk. Ze was verontwaardigd en verdrietig. Haar nieuwe vriend zou vrijdag na zijn werk naar haar toe komen. Ze had hem dag ervoor geappt of hij kwam eten. Maar hij had niets van zich laten horen. Hij reageerde ook niet op haar volgende appjes. De hele vrijdag was ze van slag en onrustig geweest. Hoe kon hij haar zo behandelen?

In eerdere relaties had ze altijd alles geslikt van haar partner. Ze had zichzelf vaak lopen opvreten van binnen. Dat nooit meer! In deze relatie wilde ze eerlijk zijn. Toen haar vriend die vrijdagavond gewoon kwam, had ze hem daarom eens goed de waarheid verteld. Of hij in het vervolg ook eens rekening kon houden met haar. En waarom hij niet het fatsoen had gehad om op haar appjes te reageren.

Ik vroeg haar of het haar had opgelucht. “Jazeker”, antwoordde ze. Hij had gezegd dat hij niet zo’n app’er was en dat voor hem de afspraak duidelijk was geweest. Hij had zijn excuses aangeboden en het was toch nog een gezellige avond geworden. “Eerlijkheid duurt het langst!” was haar conclusie.

Maar was ze echt eerlijk geweest? Wat zou er gebeuren als haar vriend een volgende keer weer niet reageerde op een appje? Of een afspraak zou vergeten? Had ze door haar ‘eerlijke’ uitbarsting ook het werkelijke probleem opgelost? Hoe eerlijk was ze naar zichzelf geweest?

Want dit was er gebeurd. Omdat haar vriend niet had geappt, was er een wervelstorm aan gevoelens in haar lichaam ontstaan: vol ongeduld, boosheid, machteloosheid, en verlangen. Maar vooral ook vol angst en onzekerheid. Zou hij wel komen? Al die opgebouwde spanning wilde ergens naar toe. Toen haar vriend over de drempel stapte, volgde de ontlading.

Zonder dat we het weten liegen we de hele dag. Onbewust. Tegen anderen. Maar vooral ook tegen onszelf. Wat we soms als waarheid zien is eigenlijk een leugen. We zijn niet eerlijk over de gevoelens die in onszelf zijn en geven anderen de schuld. Het dumpen van je ellendige gevoelens bij een ander kan even opluchting geven. Maar voor echt eerlijke en gezonde relatie is het toch beter eerst bij jezelf te kijken. Al is het maar voor jezelf 🙂

Warme groet,

Ivette

Jaarlijk ga ik naar de Mattheus Passion. Ik geniet er altijd erg van, zo mooi hoe iets muzikaal wordt neergezet.

Vroeger, ik kom uit een gereformeerd nest, hoorde ik de preken in de kerk. “Ge zult niet begeren uw’s naasten vrouw of bezit”. En iedereen zat netjes te knikken. Alleen ik begreep het niet: want dat is toch geen keuze dat je dat doet? Als je gelukkig bent en toch wordt je jaloers of zou je juist wel wat met de buurvrouw willen, dat is toch geen keuze die je maakt?

Later begreep ik wel dat er keuzes zijn die je kunt maken (wel of niet wat een ander beginnen of niet).

Echter, dat woord ‘begeren’ bleef me fascineren. Want dat komt in je op. Als een vriendinnetje een mooie jurk had, wilde ik die ook. Maar mocht ik dat dan niet denken? En waar moest ik dan met die gedachte heen?

Ondertussen heb ik daar veel bewustzijn op ontwikkeld dus begrijp ik het.

Maar bij de Mattheus Passion kwam het weer in me op. Een groot deel gaat over Judas. Judas is de verrader, hij heeft het gedaan. Hij was slecht. Als hij Jesus niet had verraden, dan was Jesus niet vermoord.

Dus eigenlijk is de vraag: Wie wil Judas zijn?

Iedereen wil Andreas zijn, of Johannes, de trouwe, lieve discipelen. En vooruit, misschien nog Petrus, die heeft ‘alleen’ maar gelogen, maar had daar veel spijt van. Maar Judas? Nee hoor, het is maar goed dat hij zelfmoord heeft gepleegd.

Dat is het voordeel van zwart wit en hokjes-denken. Want, wat als jij die Judas bent? Dat je je naasten huis begeerd en misschien wel je naasten vrouw? Gedachten, zelfs emoties (en begeringen) is op zichzelf niets.

Het wordt vaak pas een probleem als we dit gaan wegstoppen. “Oh, ik mag niet begeren, dus laat ik er vooral mijn mond over houden want er is iets mis in mij”. Die energie achter de emotie of de gedachten niet zomaar. En wanneer er voldoende wordt weggestopt dan wordt het vaak alleen maar groter. Een soort bal in jezelf, die alleen maar groter wordt. Dus op een gegeven moment is het een roze olifant die in de woonkamer staat maar waar je het niet over mag hebben. Want het is fout, er is iets mis met mij.

Dus… mocht jij toch (stiekum) een Judas zijn omdat je reageert op impulsen van binnenuit, of je begeert iets wat niet mag, ga het in ieder geval niet in de huiskamer zetten als een roze olifant en er niet over hebben. Want dan pas ga ik me zorgen maken.
Warme groet,
Ivette
– – – – – // – – – – –
 

Wellicht heb je er wel eens over gehoord: De wet van aantrekkingskracht. Het betekent eigenlijk dat wat je uitzendt, ook terugkrijgt. Dus als je affirmaties (=positieve gedachten) uitzendt, dan manifesteert dit zich in jouw leven.

Dus als je positief uitzendt dat je rijk wilt worden, trek je geld aan. Of dat je een lieve partner komt, dan komt dat uiteindelijk in je leven.

In het boek: “The secret” kun je er veel over lezen, het gaat vooral over gedachtenkracht en visualiseren van je wensen.

In allerlei workshops kun je leren hoe dit voor je kan werken.

Ik zie het eigenlijk net anders: vaak als iets lukt, dan ‘doen we dat goed’. Als het niet goed gaat, dan is het vaak ‘hun schuld’. Kijk maar naar voetbal, ‘wij winnen’ en ‘zij hebben verloren’.

Dus als inderdaad die leuke partner langskomt, dan hebben we het goed neergelegd bij de kosmos.

Maar was nu als het niet lukt? Je affirmeert veel, geeft aan wat je wilt en toch blijft je schoen leeg? Bij iedereen lijkt het te lukken, maar waarom lukt het jou niet? Ben je dan mislukt? Werkt dit ook al niet? Je vertrouwen verdwijnt, in jezelf en in de kosmos, je werkt zo hard en toch lukt het iedereen behalve jou.

Kijk, ik ben de eerste die zegt: Het is goed om precies te formuleren wat je wilt. Dus niet: ‘Een lieve partner’ maar maak het ook specifiek. Want niemand weet wat voor jou ‘lief’ is. Misschien is dat wel iemand die de hele dag hartjes naar je stuurt of iemand die voor je zorgt of juist jou in jouw kracht zet. Alleen jij weet wat je nodig hebt.

Dus: zet op papier wat je wilt. En je kunt een intentie meegeven. Maar blijf in jezelf vertrouwen. Dat er niets mis is met jou. Dat het resultaat niet afhankelijk is van jouw inzet. Dat je ook goed bent, ook al krijg je niet wat je wilt.

Wat ik merk, ik dat soms dingen lopen als een trein, en soms komt er weer een periode en dan mislukt alles. Vaak probeer ik die periode dat niets lijkt te lukken te ‘zitten en geschoren te worden’. Zo weinig mogelijk belangrijke keuzes maken, mededogen met mezelf te hebben en lief voor mezelf te zijn en niet te vergelijken. Na een tijdje gaat het vanzelf weer anders. De energie verandert dan wel weer.

Dus als iets niet lukt, ook al is het verdrietig omdat je het jezelf zo gunt, het is beter dan om uit te huilen en verder te gaan dan in de put te gaan zitten en jezelf de schuld te geven.

Want daar heeft helemaal niemand wat aan.
Warme groet,
Ivette
– – – – – // – – – – –

Iedereen mag lekker doen doen wat-ie wil.

Wat een fijne wereld.

Iedereen mag een mening hebben.

Wat een fijne wereld.

Oordelen mag eigenlijk niet.

Maar dat doen we wel.

Veel mensen werken hard om van hun oordelen naar anderen af te komen. Zelf geef ik er ook trainingen in: bijvoorbeeld Geweldloos Communiceren van Roosenberg is een prachtige methode. Deze methode leert je, door naar je taalgebruik te luisteren, te herkennen wat er in jou leeft. Als je bijvoorbeeld zegt zegt: ‘De buurman snapt er ook helemaal niets van, hij is zo dom’, dan geeft deze zin aan wat er in jou leeft.

Je leert op een ‘open’ manier luisteren en feedback geven.

En… je leert vooral dat je manier van communiceren wat over je eigen innerlijke wereld zegt. Dus het geeft je veel informatie over jezelf.

Maar waar ik achter ben gekomen, is vaak dat een oordeel ‘maar’ een gedachte is. Het komt in je op.

Het probleem zit –em vaak in het serieus nemen van dat oordeel.

En dan is het ineens een probleem vaak. Want: ‘oh jee, ik heb een oordeel en dat mag eigenlijk niet’. Dus heb je, naast dat je het oordeel hebt, ook ineens een tweede probleem, namelijk dat dat oordeel er niet mag zijn’.

Terwijl vaak dat eerste oordeel maar gewoon een gedachte was. Die niets kwaads in zin heeft en gewoon al weer met de eerste de beste uitademing verdwenen is.

Dus als je toch een oordeel in je gedachten krijgt, probeer eens een tijdje hier juist geen aandacht aan te besteden. Ik wed dat het een stuk rustiger in je mind wordt !
Warme groet,
Ivette
– – – – – // – – – – –

Je binnenwereld is de wereld waar je eigenlijk nooit van weg kunt. Deze is er altijd. De buitenwereld, zegt het al, is wat zich buiten jou afspeelt.

Die binnenwereld speelt zich af in jouw hoofd vooral en misschien ook in je lichaam.

Je voelt je lekker en ineens kan er iets in de buitenwereld gebeuren (een opmerking, iets wat je ziet, wat je hoort of voelt) en dan gaat het in je binnenwereld veranderen. Wat eerst nog fijn was, is nu ineens chaos, verwarring of wat dan ook.

Wat mensen vaak geneigd zijn om te doen, is om hun buitenwereld weer zo te willen veranderen dat het in de binnenwereld weer fijn gaat.

Stel… je hebt een vriendin al een tijdje niet gezien en je weet niet zo goed wat je ermee aan moet. Dit is dan iets van de ‘binnenwereld’, je wordt onzeker, het maakt je boos, je voelt je machteloos en allerlei emoties en gedachten komen voorbij. Kortom: gedoe.

Vaak wordt dan gedacht dat de oplossing in de buitenwereld ligt.

Dus: Als zij maar duidelijkheid geeft, dan heb jij geen last meer van het gedoe in je hoofd. Ook zal doet dat eventjes pijn.

Of iemand stelt je een vraag, je wilt nee zeggen maar dan voel je je schuldig. Je zegt toch maar ja om van het ‘gedoe’ anders in je hoofd af te zijn.

Alleen, de oplossing zit nooit in de buitenwereld. Het zit in je binnenwereld. En vooral hoe je kunt omgaan met ‘triggers’ en gedoe. Wanneer je in je binnenwereld meer ruimte krijgt, dan kun je ook juist met meer openheid naar de buitenwereld kijken.
Dus als je beter begrijpt hoe het in je binnenwereld werkt, dan kun je ook makkelijker met je buitenwereld omgaan. En ook met ‘gedoe’.
Heb je dus een probleem? Ga dan niet direct naar oplossingen kijken in dezelfde buitenwereld, want daar kan het vaak niet worden opgelost. De oplossing zit in jezelf, in je eigen binnenwereld.
Lukt de oplossing niet? Wees toch lief voor jezelf, als het oplossen nog niet lukt. En als het wel lukt, dan wordt je daar alleen maar weer sterker van.

Warme groet,
Ivette
– – – – – // – – – – –

Eigenlijk wel vreemd, als mensen vragen: “Hoe voel je je?”, dan kan het antwoord zijn: “onzeker”.

En dan is het wel duidelijk wat wordt bedoeld.

Het tegenovergestelde van ‘onzekerheid’ is zekerheid.

Maar eigenlijk geeft ‘zekerheid’ meer aan dat je ergens van op aan kunt. Als ik me ‘zeker’ voel voor een sollicitatiegesprek, betekent eigenlijk dat ik vertrouwen heb ik dat ik de functie waarop ik solliciteer wel aankan.

Dus eigenlijk het tegenovergestelde van onzekerheid is vertrouwen hebben.

En dat is ook wel mooi verwoord. Want je kunt bijvoorbeeld onzeker zijn over je inkomsten. Wanneer je dat niet bent, dan heb je dus vertrouwen dat er voldoende geld binnenkomt. Je bent zeker van de zaak, je kunt erop vertrouwen.

Dat is juist mooi, want vanuit dat vertrouwen gaat eigenlijk het leven stromen.

Stel je was vroeger onzeker over je uiterlijk. Nu heb je veel meer vertrouwen in jezelf en je weet dat het uiterlijk niet (meer) zo belangrijk is. Dat betekent dat dus dat je vanuit je vertrouwen stappen kunt gaan maken en kunt aangeven dat je een promotie wilt.

Dus als je onzeker voelt, dat betekent eigenlijk een gebrek aan vertrouwen in iets of iemand.

Misschien gaat het je helpen als je je onzeker voelt, om dit om te draaien en te kijken waar je gebrek aan vertrouwen zit.

Bijvoorbeeld: Je kind blijft zitten en je voelt je onzeker als goede moeder. Dan kan dat veel onzekerheid geven en je kunt jezelf naar beneden halen, of je zelf de schuld geven. Ga dan juist eens kijken wat er zou zijn als je vertrouwen zou hebben. Dus: Je hebt vertrouwen in jezelf als moeder. En dan? Je kind kan nog steeds blijven zitten immers.

Op deze manier kun je jezelf ook meer vertrouwen geven en zal het gevoel van onzekerheid steeds minder worden.

Wie heeft het niet te horen gekregen vroeger? ‘Wie vraagt, wordt overgeslagen.’ Nu je misschien zelf ouder bent snap je dat antwoord wel, want er moet toch een keer een stop op al die vragen van de kids. Wat we alleen vergeten is dat door het afkappen van de antwoorden de kinderen in het ongewisse laten. Velen van ons zijn dan geneigd om het antwoord voor zichzelf in te vullen, wat niet altijd in lijn ligt met wat het antwoord zou zijn. We keren ons vaak meer naar binnen en gaan het voor onszelf verder uitdenken en invullen.

Meer openheid zou de wereld goed doen
Als je mij vraagt ‘Wat is er het meest nodig in de wereld op het gebied van communicatie?’ is niet mijn antwoord ‘Meer begrip of meer luisteren’, maar dat mensen heel precies gaan aangeven wat ze willen. En dat ook durven te vragen. Ik zie veel mensen om me heen die niet om hulp durven te vragen. Dat is lastig. Voor die mensen, maar ook voor de omgeving. Die moeten het dan maar ‘aanvoelen’ of doorvragen en hopen dat het juiste antwoord komt. Doordat juist niet helder is wat mensen willen, ontstaat veel schuldgevoel, oordelen en invullen. Dat schuldgevoel komt dan voort uit de gedachte: ‘ze heeft iets nodig, ik weet niet wat, maar ik zou het moeten weten, er is toch echt wel wat mis met mij’.

Ken jezelf en je emoties
Maar wat ook lastig is, is dat veel mensen niet weten wat ze nodig hebben. Vaak komt dat doordat het zo diep ligt weggestopt, dat we het niet beseffen. Vaak is nog wel bekend wat we niet willen, maar niet wat we dan precies wel willen. Als je vriendin verlaten is door haar vriend, hoe fijn zou het zijn als ze zou zeggen ’Ik wil graag afleiding, dus laten we wat leuks doen en er even dit weekend niet over praten’. Of ‘Ik wil vanavond de hele avond huilen om het te verwerken met een fles wijn en vind het fijn als je erbij bent’. Dat is helder en duidelijk, maar niet iedereen weet precies waar die behoefte aan heeft in een dergelijke situatie.

Bouw een betere relatie met je omgeving door te communiceren

Alleen als het niet duidelijk is, dan proberen we maar wat. Dat is soms fijn, want dat kan een ander helpen natuurlijk. Maar nog fijner is als we voor onszelf zouden weten waar we behoefte aan hebben. Dus niet: ‘Je moet er voor me zijn’, maar ‘Ik heb behoefte aan een arm om me heen en troostende woorden’. Onze partners en omgeving zouden er heel blij mee zijn! En voor jezelf is het extra fijn, want jij krijgt dan de hulp waar je eigenlijk behoefte aan hebt.
Warme groet,
Ivette
– – – – – // – – – – –

Om me heen zie ik veel vrouwen die last hebben van onzekerheid. En op zich is dat niet zo’n punt, maar wel wanneer ik zie dat ze het weerhoud om een stap te nemen of gewoon hun grenzen aangeven(en ook nog vaak er een verhaal bij maken).. Bijvoorbeeld niet vragen om loonsverhoging  (‘ik geef niet zoveel om geld’), om die promotie te maken (‘ach, dan ben ik ook minder flexibel’), vaak overwerken (‘ach joh, mijn collega’s zijn zo druk, dat kan ik best’). 

Dus veel vrouwen zouden (ondanks hun verhaal) toch wel een soort van wondermiddel willen om zich niet meer onzeker te voelen. Dan zouden ze altijd goed communiceren, grenzen aangeven, hun eigen intuïtie gaan vertrouwen, geloven in wat ze doen, en nog veel meer. 

Maar een pilletje tegen onzekerheid, zou dat helpen? 

Je nooit meer onzeker voelen in alle situaties?  Hier werkt het anders. 

We gebruiken ‘zekerheid’ en ‘onzekerheid’ in tegenstellingen. Maar eigenlijk voel je dit pas op een bepaald moment. Je doet iets, en voelt geen onzekerheid, dus voel je je zeker. 

Maar dit is eigenlijk zoals je ‘normaal’ bent. Echter, omdat ergens je gedachten of emoties tussenkomen waardoor je ineens gaat twijfelen, lijkt het of die ‘zekerheid’ weg is. 

Natuurlijk is die niet weg, die is er altijd, maar er komt iets tussen, namelijk je gedachten, een situatie of je lichaam. En daardoor lijkt het of die weg is. 

Juist die onzekerheid, die vertelt je iets over jezelf. Vaak door de emoties en de gedachten, die je weer een ingang zijn om naar jezelf te kijken.  Alleen heeft niemand geleerd om hiermee om te gaan. Het liefst gaan we dan ook maar onzekerheid uit de weg. Of erboven staan. Of negeren het. Of doen ons anders voor. 

Eigenlijk wel jammer. Want als je goed weet hoe naar onzekerheid te kijken dan zie je dat het niet meer of minder dan handvatten zijn om juist naar jezelf te kijken op een concrete manier. 

Dus zo’n pilletje zou niet helpen. Want het zou alleen maar het ‘nare’ gevoel weghalen, maar niets aan de situatie veranderen. Je bewustzijn zou niet veranderen. En dat is wat onzekerheid vraag. 

Wel is het nodig om dit te trainen. Net het als lopen van een marathon. Stukje voor stukje. Je wordt sterker en beter in wat je doet. Je krijgt er vertrouwen in en kunt dan weer verder.
Warme groet,
Ivette
– – – – – // – – – – –